Soneto Slam pro Pàulu Pillonca

-


Tristura, dolu mannu, angustia
pro custa noa chi amus apresu
Tudadu s’est(e) su foghile atzesu
sa 'oghe s’est callada...in finitia

Però cun cussa 'oghe poesia
de custa terra tue as difesu:
cun limba nida, t’amus(u) intesu,
contende de aedos s’armonia.

Tïu Remundu, tiu Barore Sassu
cun Pepe Sozu e àteros mannos,
ti cantant como sas mezus otadas

ca su ch’as fatu tue no est de badas
e at a esser ghia in sos annos.
...Poetry Slam at a sighire passu.

Post popolari in questo blog

Veleta (omenàgiu a Garcia Lorca)

-
Immagine
(A Federico Garcia Lorca. 18/08/'36 - 18/08/'19)

Bentu de giosso,
trinu, ardente,
sa carre mea carignas
batende·mi·nde sèmenes
de miradas brillantes,
assuabbadu
de frores de arantzu.

Sa luna tinghes a ruju
e singurtos donas
a fustiarvos presoneris,
ma a tardòngiu benis
e in s’istante
nch’apo giai allorumadu
su note de su contu meu.

Cun bentu perunu,
pone mente,
gira, coro me’;
gira, coro me’.

Àera de norte
ursu arbu de su bentu!
Sa carre mea carignas
tremulosu de arbèschidas
boreales,
trasinende pantàsimas
e riende·ti·nde de Dante.
Oh, limpiadore de isteddos!
ma a tardòngiu benis.
Lanigheddosu est su logu meu de s’ànima
e pèrdida l’apo sa crae.

Cun bentu perunu,
pone mente,
gira, coro me’;
gira, coro me’.

Frinas, bàrrinos e bentos
de perunu logu.
Muschitos de sa rosa
de pètalos piràmides.
Aliseos istitados
intre sos àrbores agrestes,
pipiriolos in sa buriana,
lassade·mi!
Cadenas graes tenet
s’ammentu meu
e presonera est s’ae
cando cun pìulos
pintat su sero.

No chi non torrat…
Sighi a lu lèghere...»

Adiosu Vitòriu

-
Immagine
Ite dolore, su chi t’at proadu...
Ite dolore, su chi nois retzimus...
E in coro nostru como l’acollimus,
Vitòriu, in coro nostru tribuladu,

cuss’àrbore chi tue as prantadu.
Ca su chi de Sardigna connoschimus
pro more est finamentas, l’ischimus,
de cussa pinna chi mai at pasadu

Sa noa chi ti ses rèndidu nos das
e frita, beru, abarrat cada domo
in ue b’est sa tua Connoschèntzia

L’amus a intender, tzertu, s’ausèntzia...
Ma ti nche ponet cun sos mannos como
s’Istòria chi contadu tue nos as.
Sighi a lu lèghere...»

Sonetos de Shakespeare - 1

-
Immagine
Pro chi mai si nche mòrgiat, issa, ermosa
bi lu pedimus a criadu alentu.
S’in casu s’ora sua lomperet, rosa,
sighire potzat su brione ammentu.

Ma tue devotu a ogros tuos ebbia
ti brùsias dende briu a caddarida,
la mudas sa bundàntzia in carestia
ferende tua matessi durche vida.

Curreu demasiadu de beranu
galanu frore ses de custu mundu,
ma su brione tue l’as allupadu
ca imbèrghidu ti nch’at s’ego a fundu.

Su chi no est tuo, ca ses de piedu acassu,
non nche l’ingurtas, mira, cun trapassu.

***

From fairest creatures we desire increase, 
That thereby beauty's rose might never die, 
But as the riper should by time decease, 
His tender heir might bear his memory: 

But thou, contracted to thine own bright eyes, 
Feed'st thy light's flame with self-substantial fuel, 
Making a famine where abundance lies, 
Thyself thy foe, to thy sweet self too cruel. 

Thou that art now the world's fresh ornament 
And only herald to the gaudy spring, 
Within thine own bud buriest thy content 
And, tende…
Sighi a lu lèghere...»